24x26 m iç mekan alanına sahip olan camiyi kalın kesitlere sahip olan dört adet fil ayağı taşımaktadır. Bu ayakların böldüğü kuzey-güney doğrultusunda orta tavan üç kubbe ile örtülüdür. Bu kubbeler sekizgen biçiminde kasnaklarla çatıya taşıtılmaktadır ve her kenarında bir adet pencere yer almaktadır. Mermerden oyularak yapılmış ve iki adet penceresi olan yüksek bir duvarda yer alan minber alçıdan bitki motifleriyle çevrelenmiş mukarnaslar ve kalem işleri ile zengin süslemelere sahiptir.

1832 yılında Bergama’ya gelen Charles Texier’in de bahsettiği yapı öneminden dolayı Bizans’ın Küçük Ayasofya’sı olarak tanımlanmıştır. Bölgeye taşınan Hristiyanlardan dolayı uzun süre terk edilmiş ve metruk kalan yapı 1905 tarihinde büyük bir onarımdan geçmiş ve heyelan ile toprak altımda kalan kısımları ve minare temelleri yeniden ortaya çıkarılmıştır. Yeniden yapılan minare 1949 yılında şiddetli rüzgardan dolayı yıkılmış ve bugüne kadar ayakta kalan yeni minaresi yapıya 1956 yılında eklenmiştir. Cami ikinci büyük onarımı 1970 yılında görmüş ve günümüze değin bu haliyle korunmuştur. Cami avlusunu süsleyen taş şadırvan buraya 1949 yılında eklenmiş ve üzerindeki hat yazısı Bergamalı Şair Aşki Efendi’ye aittir.

Kaynaklar:

O. Bayatlı, “Ulu Cami”, “Ulu Cami Minaresinin Durumu”, II Bergama’da Yakın Tarih, 2016, s: 199-202